Επιχειρησιακά μοντέλα Ι

Ομολογώ πως, όπως και στους περισσότερους φαντάζομαι, μου αρέσει πολύ η διασκέδαση το ξενύχτι και ως ένα βαθμό το ποτό (δεν θέλω σχόλια επί του τελευταίου). Και συνήθως δεν δίνω καμία απολύτως σημασία στον τρόπο λειτουργίας ενός καταστήματος αρκεί:
1) Να έχει καθαρά ποτά
2) Να έχει όμορφες σερβιτόρες
3) Να έχει όμορφες παρουσίες τόσο πάνω στην πίστα όσο και κάτω
4) Να έχει καλές....φωνές
5) Να υπάρχει καλή παρέα.

Παρ' όλ' αυτά, ίσως και λόγω του ότι οι σπουδές μου είναι πάνω σε επιχειρήσεις ως ένα βαθμό, δεν μπορώ να μην αναφέρω την τεράστια εντύπωση που μου έκανε ο τρόπος λειτουεργίας ενός Μπαρ-Ντισκοτεκ-.... στο οποίο πήγα πρόσφατα.

Ε λοιπόν βρήκα αυτό που σχεδόν όλοι λέγαμε μεταξύ των ποτών: αν υπάρχει μαγαζί στο οποίο δεν πληρώνεις στην είσοδο αλλά στην έξοδο. Ε, λοιπόν υπάρχει τουλάχιστον 1. Όσοι από σας έχουν ξανασυνταντήσει τέτοιο μαγαζί ας με συγχωρέσουν αλλά εγώ από χωριό είμαι και μέχρι τώρα αγνοούσα την ύπαρξή του. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Σαββατόβραδο, και μετά από ένα κοπιαστικό 4ωρο πάνω σε μια ομαδική εργασία αποφασίζουμε την επίσκεψη σε ένα μπαρ-κλαμπ-και δεν συμμαζέυεται (δεν μπόρεσα να το κατατάξω σε κάποια κατηγορία). Το κλάμπ, στρατηγικά τοποθετημένο ακριβώς απέναντι από το πανεπιστήμιο, μου ήταν ήδη γνωστό αν και δεν έτυχε να μπω μέσα. Καθ' ότι όλα τα μέλη της παρέας μένουμε σε διαφορετικές κατευθύνσεις, αποφασίζουμε να συναντηθούμε μέσα στο μαγαζί, πράγμα το οποίο με έφερε σε κατάσταση περιορισμένων πληροφοριών σχετικά με το τι να περιμένω. Φτάνοντας έξω από το μπαρ, προσπερνάω με ύφος 1000 καρδιναλίων τους πορτιέρηδες-ρίχνοντας παράλληλα μια κλεφτή ματιά στην ομολογουμένος όμορφη πορτιέρισσα (προσοχή δεν εννοώ δημόσιες σχέσεις αλλά γυναίκα πορτιέρη) και κατευθύνομαι στην υποδοχή έτοιμος να αφήσω με ένα πολλά υποσχόμενο ύφος το χαρτονόμισμα που έβγαλα από την τσέπη μου.
Πριν προλάβω να κάνω οποιαδήποτε κίνηση, ο υπάλληλος της υποδοχής μου π<σάρει μία καρτούλα (σαν αυτές τις πιστωτικές ή τις κάρτες ΑΤΜ). Ανυποψίαστος, σκέφτομαι "ακόμα και εδώ δεν χάνουν χρόνο και προσπαθούν να πουλήσουν πιστωτικές κάρτες"; Και εκεί έρχονται τα λόγια του υπαλλήλου που μάλλον κατάλαβε την απορία μου και είπε "πάρτε την καρτούλα, θα πληρώσετε στην έξοδο"!!!!!! Αντιλαμβάνεστε την απορία και την έκπληξή μου, έπαθα σοκ. Ένα κοκταιλ και μερικές μπύρες αργότερα όταν πλέον είχα συνέλθει από το σοκ, μαθαίνω ότι πρέπει να πληρώσεις βγαίνοντας άλλιώς δεν σε αφήνουν να βγεις. Και εδώ έρχομαι να ρωτήσω: Κατα πόσο πιστεύετε ότι η εφαρμογή ενός τέτοιου μοντέλου στην Ελλάδα, θα είναι επιτυχημένη. Παρακαλώ λάβετε υπόψιν σας την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Πιστεύετε ότι θα πλήρωνε κανονικά ή θα γινόμασταν από Έλληνες -> πιστολέρο. Σε πιό βαθμό πιστεύετε ότι θα εφαρμοζόταν η φράση: "Δε γαμ..........ιεστε τώρα που ήπια τα άντερά μου δεν πα να με κλείσετε μέσα, έτσι κι αλλιώς δεν μπόρώ να πάρω τα πόδια μου";

Υποβολή απαντήσεων χωρίς χρονικό όριο, ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας.